
Rating: | ★★★★★ |
Category: | Books |
Genre: | Other |
Author: | เรืองรอง รุ่งรัศมี |
ตอนที่อ่านพบคำพูดประโยคนี้ของเปลื้อง คงแก้ว หรือเทือก บรรทัด
จากข้อเขียนของประมวล มณีโรจน์ ที่เขียนคารวะการจากไปของคนตรงเมืองตรัง
ข้าพเจ้ารู้สึกทึ่งเป็นอย่างยิ่ง
...
เรืองรอง เขียนไว้ใน...เปิดประตู..ของหนังสือเล่มนี้ อ่านแล้วยิ้ม
อยากเปิดอ่านในหน้าถัดไป
เรืองรอง เป็นใคร ไม่เคยรู้จักแต่คุ้นๆว่า...เป็นนักเขียน
ไม่เคยซื้อหนังสือของเขาอ่านแต่รู้ว่า...
เดียวดายใต้เงาจันทร์ โกวเล้งรำพัน...เขาเป็นคนเขียน
.
วิถีใช่เพียงวิธีการ
แต่ละช่วงผ่านล้วนหน่วงหนัก
ดื่มจันทร์ ดื่มสุรา ดื่มความรัก
คุ้นเคยรู้จักยังเมามาย
(จากวิถีนักดาบ)
...
ยังเหลือความฝันบ้างไหม?
ขอบฟ้าสวยใสไกลหรือ?
หนึ่งสมอง สองเท้า สองมือ
ปล่อยวาง? ยึดถือ? หนักเบา?
(จากใจใครลืมหายรายทาง)
...
กอดจันทร์คืนเพ็ญไว้เต็มอ้อม
คืนวันหวานหอมอ่อนหวาน
เหน็ดเหนื่อยการงาน
บ้านให้พลังกายใจ
(จากโอบกอดจันทรา)
...
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ...ให้แง่คิดหลายอย่าง
ในการค้นหาความหมายของชีวิต
เรืองรอง รุ่งรัศมี เป็นนามปากกาของอดีตสมาชิกกลุ่มวรรณศิลป์
มหาวิทยาลัยรามคำแหง ยุค 14 ตุลา 2516
ผลพวงจากเหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 ทำให้ต้องออกจากการเรียน
ในมหาวิทยาลัย
...
ขอบคุณ...น้องไก่...ที่ให้หนังสือเล่มนี้มาอ่านนะคะ
http://surassada.multiply.com/
6 ความคิดเห็น:
ชอบงานของพี่เรืองรอง นอกจากบทกวี งานสารคดีอย่างรวยรินกลิ่นชายิ่งโดนใจ
จะลองหาอ่านดูค่ะ เห็นชื่อรวยรินกลิ่นชา แล้ว
นึกไปถึง...รวยรินกลิ่นกัญชา...ไปได้ไงก็ไม่รู้ :)
T-T
ที่บ้านไม่มีคนรอฉันอยู่นี่ฮะ
อันนี้ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง ละฮะ :)
ตัวเองยังเอาไม่รอดเลยฮะ :(
อ่านแล้วชอบจังเจ้าค่ะ...
เด๋วต้องไปหาซื้อมาอ่านบ้างแล้วล่ะ
แสดงความคิดเห็น