ฟ้าใสๆ

เหมือน...นก...ที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
.
ชั่วครู่ชั่วยามก็ยังดี
...

ท่าคา...ที่ยังท่าคอย

คงจะเป็นเรื่องปกติสำหรับคนที่ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ริมน้ำ ที่มักจะชอบอะไรๆแบบนี้

ตลาดน้ำท่าคาเป็นตลาดนัดช่วงเช้าที่ชาวบ้านในระแวกนั้นนำสินค้า พืชผัก ผลไม้
มาขายบ้างก็แลกเปลี่ยนสินค้ากัน แต่จะมีเฉพาะวันขึ้นและแรม 2 ค่ำ 7 ค่ำ 12 ค่ำ
ของทุกเดือน บรรยากาศการซื้อ-ขายจะต่างกับตลาดน้ำอัมพวาโดยสิ้นเชิง

อาจจะเนื่องด้วยตัวสินค้า ระยะทางที่ห่างจากอัมพวา ถ้าไม่มีรถยนต์ส่วนตัวก็
ไม่สะดวกเอาทีเดียวกับอนาคตของตลาดน้ำที่ทางชุมชนของท่าคาคาดหวัง
จะให้มีเพิ่มขึ้นในช่วงเสาร์-อาทิตย์ (ช่วงเช้าถึงเที่ยง) จะเป็นไปได้แค่ไหน
และทำอย่างไรที่จะดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเยี่ยมชมได้ เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายนัก

เพราะทุกวันนี้ทางชุมชนต้องใช้วิธีจ้างให้ชาวบ้านนำสินค้าลงเรือ มาขาย
ส่วนชาวบ้านเองก็กลัวว่าถ้าลงทุนไปแล้วไม่มีผู้ซื้อ

จริงๆแล้วอยากสนับสนุนให้คนในพื้นที่มีงานทำ สามารถประกอบอาชีพ
ค้าขายในระแวกบ้านตัวเองได้ ไม่ต้องไปไหนไกลบ้าน

แต่ถ้าทำแล้ว...อยู่ยาก อยู่ไม่ได้...ก็น่าเห็นใจ

แล้วเราก็เจอกันที่...อัมพวา

ผิดมั๊ยที่จะ...รักเด็ก
.
หนุ่มน้อยหน้ามล ลูกครึ่งไทย-อินโด นั่งตัวแข็ง
เป็นแบบให้วาด คนดูก็ลุ้นตัวโก่งว่าจะไปรอดรึเปล่า

โอย...ใจละลาย

Stairway to...

.

นานๆจะเห็นสักที

ในคืนที่หนาวเหน็บ...มองขึ้นไปบนฟ้า
เห็นพระจันทร์...แสยะยิ้ม...ให้กับประเทศไทยคับพี่น้อง
...
เอากะเค้าบ้าง :)